Koku Kullanması - Konuşması - Gülmesi - Uykusu - Mühürü - Oturuşu

[nur yağmuru]

Koku Kullanması - Konuşması - Gülmesi - Uykusu - Mühürü - Oturuşu

Hz. Peygamber (s.a.s.) rengi görünmeyen ve başkalarını rahatsız edecek derecede ağır olmayan güzel kokular ikram edilince severek kullanır, reyhan çiçeği gibi güzel kokulu çiçekler ikram edilince de geri çevirmezdi. Koku kullanması konusunda sahabenin rivayetle ri vardır. Yine ashâb-ı kiramın nakline göre Hz. Peygamber (s.a.s.)’in mübarek bedeni ve teri Yunus Emre’nin “Gül Muhammed teridir” mısraında kastettiği mânâya uygun bir şekilde güzel bir koku gibi kokuyordu .
Hz. Aişe’nin bildirdiğine göre Hz. Peygamber (s.a.s.) yavaş yavaş konuşur, her sözün arasını ayırt ederdi, hatta dinleyen onu ezberleye bilirdi. Çok çok iyi anlaşılması gereken sözleri üçer defa tekrarlar dı. Böylece dinleyenl er arasında konuyu anlamayan kalmazdı.
Peygamber imiz (s.a.s.) konuşurken muhatabının akıl ve anlayış seviyesin i gözetirdi. Hz. Aişe diyor ki: “Rasûlüllah (s.a.s.) sözü, sizin birbirini ze zincirled iğiniz gibi oyalayara k söylemek itiyadında değildi. O, sözü, ayıra ayıra söylerdi, dinleyenl erin gönüllerine sinerdi.”[1]
Cabir b. Semure (r.a.)’dan rivayete göre Hz. Peygamber (s.a.s.), rahatsız edici ölçüye varan bir aşırılıkta gülmezdi. Onun gülmesi tebessümdü. Hind b. Ebi Hale’nin verdiği bilgiye göre, Peygamber imiz (s.a.s.) her tebessüm edişinde dişleri inci tanesi gibi görünürdü. Abdullah b. Haris Hazretler i de Peygamber imizin (s.a.s.) sevimliliğini ve güler yüzlülüğünü şöyle anlatır: “Rasûlullâh’tan daha çok tebessüm eden kimse görmedim.”[2]
Peygamber imiz (s.a.s.) sağ tarafına, sağ yanı üzere yatarak uyurdu ve şu duayı yapardı: “Ya Rabbi! Beni, kullarını tekrar dirilteceğin günde azabından koru!”
Yatarken şu dualardan birini yaptığı da söylenir: “Allah’ım! Senin adınla uyur, senin adınla uyanırım.” “Allah’a hamd olsun. Bize yedirdi, içirdi, ihtiyaçlarımızı giderdi, evlerimiz e sığındırdı. Nice yaratıklar vardır ki, istedikle ri ölçüde yiyecek içecekleri ve akşam olunca barınacak meskenler i yoktur.”
Uykudan uyandığında ise şöyle dua ederdi: “Allah’a hamdolsun ki, bizi uyuttukta n sonra uyandırdı, dönüş O’nadır.”
Hz. Peygamber (s.a.s.) komşu devlet hükümdarlarına göndermiş olduğu mektupların altını mühürlemek gayesiyle üzerinde üç satırda “Muhammed Rasûlullâh” yazılı bir mühür kullanmak taydı. Yazı akik taşı üzerine işlenmiş olup mühürün maddesi gümüştendi. Yüzük şeklinde olup Peygamber imiz (s.a.s.) onu parmağına takıyordu. Yazdırdığı resmî evrakı mühürlemek için parmağından çıkarır, mühürledikten sonra tekrar takardı.
Sahâbe-i Kiram’ın anlattığına göre Hz. Peygamber (s.a.s.) vakar ve teenni üzere sanki iniş aşağı vuruyormuş gibi dikkatle yürürdü. Ayaklarını yere sürtmez, sürüyerek gürültü çıkarmazdı. Gereksiz yere güçlük verecek tarzda sür’atli yürümekten de kaçınırdı.
Diz üstü oturur, bağdaş kurar, bazen da uyluklarını karnına çekip ellerini dizlerini n üstüne bağlardı. Sırtüstü istirahat ederken edep mahallini n açılmamasına özen gösterirdi. Otururken -yemek yeme durumu hariç- sağ veya sol tarafına yastık koyup dayanırdı. Yemekte bundan kaçınmasının sebebi bu tür oturuşun gurur ve kibir işareti sayılmasıydı. Peygamber imiz (s.a.s.) gururlu değil, aksine mütevazı idi.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Tecrid, IX,278/1463.
[2] Tecrid, IX, 277/1462; îbn Sa'd, Tabakât, I, 372 d.